เคยไหม

เคยไหม . . . ที่รักใครมาก จนไม่สนใจว่าเขาจะเป็นยังไง จะดี จะร้ายแค่ไหน
เคยไหม . . .ที่ยอมทำได้ทุกอย่าง เพื่อให้เขามีความสุข ถึงแม้ว่าตัวเราจะทุกข์
เคยไหม . . . ที่นึกถึงเขาทุกลมหายใจ นึกถึงเขาทุกครั้งที่หลับตา
เคยไหม . . . ที่เชื่อมั่นในคำสัญญาของเขา ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าไม่มีวันเป็นไปได้
เคยไหม . . .ที่ยอมทำทุกอย่าง แม้ต้องเสียใจเพื่อแค่ให้เขายังอยู่กับเราต่อไป
เคยไหม . . . ที่ห่วงใครมาก ๆ จนไม่อยากให้ไปไหน
เคยไหม . . . ที่ทำตัววุ่นวาย จนทำให้เขารู้สึกรำคาญ
เคยไหม . . . ก่อนที่จะทำอะไรลงไป จะต้องนึกถึงความรู้สึกเขาก่อน
เคยไหม . . . ที่แค่เขาชมใครว่าสวย ว่าน่ารัก เราก็เก็บมาคิดมากจนทะเลาะกัน
เคยไหม . . . ที่อยากจะทำตัวให้ดูดี ให้น่ารัก เพื่อที่จะไม่ให้เขาไปสนใจใคร
เคยไหม . . . ที่ขี้หึง หึงแม้กระทั่งรู้ว่ามันเป็นเรื่องล้อเล่น
เคยไหม . . . ที่ถูกใครทำร้ายหัวใจแล้วยังยอมให้เขากลับมาทำร้ายเหมือนเดิม
เคยไหม . . . ที่เขาทำในสิ่งที่อภัยให้ไม่ได้ แต่ก็ยังอภัยให้เขา
เคยไหม . . . ที่ต้องให้โอกาสเขาเปลี่ยนแปลงตัวเอง ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าเป็นไปไม่ได้
เคยไหม . . . ที่คิดถึงเขา แล้วนั่งร้องไห้อยู่คนเดียวบ่อยๆ
เคยไหม . . . ที่อยากให้เขากลับมาอยู่ข้างกายเรา ทั้งที่รู้ว่าเป็นไปไม่ได้
เคยไหม...... ที่รักเค้าจนหมดใจแต่เค้าไม่เคยเข้าว่าเราเป็นอย่างไร
เคยไหม......เราทำเพื่อเค้าทุกอย่างแต่เค้ากลับไม่เห็นคุณค่าของเรา
เคยไหม......ที่รักเค้าจนหมดใจทั้งๆที่รู้ว่าเค้าไม่รักเราแล้วแต่เรายังจะรักอย่างนี้ตลอดไป ไม่เปลี่ยนแปลง

คนที่เรารัก.....คือคนที่ใช่สำหรับเรา
แต่บางครั้ง.....เรากลับรู้สึกว่าเขาไม่ใช่
คนที่เรารัก.....คือคนที่เราคิดว่าเรารู้จักเขาดี
แต่แท้จริงแล้ว....เรากลับไม่รู้จักเขาเลย
คนที่เรารัก......คือคนที่เราพร้อมจะเป็นผู้ให้ แต่สิ่งที่เราให้.....เขากลับไม่เคยมองเห็นสิ่งที่เราให้ไป
คนที่เรารัก........คือคนที่เราอยู่ด้วยเวลามีความสุข
แต่เวลาเราทุกข์.....เรากลับมองหาเขาไม่เจอ
คนที่เรารัก....คือคนที่เราใส่ใจทุกเวลา
แต่ที่แย่กว่าคือ.....ตลอดมาเขาไม่ได้ "รักเรา"คนที่เรารัก .......คือคนที่เราเพียงมองผ่าน
แต่เขา.......กลับมองเราอย่างใส่ใจ ดูแล
คนที่เรารัก .....คือคนที่เราไม่พยายามทำความรู้จัก
แต่เขา.....กลับพยายามทำความรู้จักเรา
คนที่เรารัก .....คือคนที่เราไม่เคยให้ความสำคัญมากมาย
แต่เขา.....กลับให้ในสิ่งที่ล้วนมีค่ามีความสำคัญกับเรา
คนที่เรารัก ......คือคนที่เราไม่เคยเห็นหน้าเวลาเราสุข
แต่เวลาทุกข์......เขากลับเป็นเหมือนเงาคอยเฝ้าตาม
คนที่เรารัก.....คือคนที่เราไม่เคยนึกถึง
แต่มีสิ่งหนึ่ง.....บอกให้รู้ว่า......"เขารักเรา"


^^

จบคำว่าเพื่อนหรือป่าว

จบคำว่าเพื่อนหรือป่าว

ถ้าวันนี้ฉันอยู่ในเหตุการณ์ฉันจะเป็นยังไงกันนะ ??
จบคำว่า “เพื่อน” หรือป่าว
ฉันคอยถามตัวเองอยู่เสมอแหละ ว่าตัวฉันในตอนนี้ สำหรับเขาน่ะ คืออะไร
ถ้าเป็นเมื่อก่อนฉันก็คงจะตอบแทนได้เต็มปากเต็มคำล่ะ ว่าฉันเป็น “เพื่อนสนิท”
แต่ถ้าเป็นตอนนี้ล่ะ ฉันยังไม่รู้เลยว่าฉันกลายเป็นอะไรสำหรับเขาไปแล้ว
“เพื่อนที่เคยสนิท” หรือ “เพื่อนที่ไม่ควรสนิท” หรือเปล่า
ฉันก็พอจะเข้าใจนะ ว่าทำไมทุกอย่างในวันนี้มันถึงเปลี่ยนไปขนาดนี้
แต่เรื่องทั้งหมดมันจะไปโทษใครได้ล่ะ นอกจาก ตัวเอง และ เขานั่นแหละ
เพราะถ้าฉันจะเป็นคนผิด เขาก็ต้องเป็นคนหนึ่งที่ผิดไม่น้อยไปกว่าฉัน
ฉันอาจจะผิด คือ ผิดที่ไม่ยอมห้ามตัวเอง ส่วนเขาก็ผิดที่เป็นคนเริ่ม...
ฉันไม่รู้หรอกว่าเขาคิดอะไรอยู่ที่ทำแบบนั้น
แต่ฉันไม่เข้าใจว่า ทำไมฉันถึงยอม
ทำไมฉันถึงไม่คิดที่จะห้าม... ห้ามตัวเอง ห้ามตัวเขา
ทำไม????
ทำไมฉันถึงปล่อยให้เหตุการณ์อย่างนั้นเกิดขึ้นซ้ำๆซาก
ครั้งแรก...ใช่ ฉันรู้ แต่ฉันก็ทำเป็นไม่รู้
ฉันรอดู ดูและดูเขาอยู่ตลอดเวลาว่าเขาจะทำตัวยังไงกับฉัน
เขารู้สึกผิดบ้างไหม เขารู้สึกละอายใจบ้างไหม
แต่เขาก็ดูเฉยมากซะจนฉันเดาไม่ถูก เขาอาจจะรู้หรือไม่รู้ว่าฉันรู้ทุกอย่าง
แต่เขาก็ยังทำเหมือนกับว่า ระหว่างเรามันไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย
เรายังเป็นเพื่อนสนิทกัน ที่ยังสนิทกัน พูดคุย หยอกล้อ เล่นหัวได้เหมือนเดิมทุกอย่าง
เหมือนเหตุการณ์ในวันนั้นมันไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
จนฉันคิดว่า ก็ได้ ปล่อยมันไปซะ คิดซะว่ามันก็แค่เพราะเขาพลั้งเผลอ
แต่ฉันก็รู้จนได้ว่าฉันคิดผิด
ในเวลาแค่ไม่นาน เรื่องอย่างนั้นมันก็เกิดขึ้นอีก
ฉันไม่เข้าใจว่าเขาต้องการอะไรจากฉันกันแน่ ฉันไม่รู้อะไรสักอย่างจากการกระทำของเขา
ตอนแรกมันก็เหมือนแบบเดิมนั่นแหละ
แต่หลังจากนั้นล่ะ...
ฉันรู้ตัว ฉันมีสติ และเขาก็รู้ แต่เขาก็ยังทำ
ฉันไม่เข้าใจว่าเดี๋ยวนี้ทำไมฉันถึงเป็นแบบนี้ ศักดิ์ศรีของตัวเองหายไปไหนหมด
ฉันเคยคิดว่าถึงฉันจะรักใครแค่ไหนก็ตาม...แต่ฉันก็จะรักตัวเองไปพร้อมกันด้วย
แต่นี่อะไร ใช่...ฉันอาจจะรักเขา แต่ฉันก็รู้ว่าเขาไม่ได้รู้สึกอะไรกับฉันสักนิด
ฉันก็รู้ตัวอยู่เสมอนี่ แต่ทำไมฉันถึงยอมให้ตัวเองเป็นไปได้ขนาดนั้น
ทั้งๆที่ฉันก็รู้แล้วว่าเขาก็ไม่ได้ดีอะไรเลย
เพราะถ้าเขาดีจริง เขาคงไม่ทำแบบนี้แน่
ถึงเรื่องที่เกิดขึ้นมันจะไม่ได้มีอะไรมากมาย แต่มันก็ไม่ได้เป็นเพราะฉัน
เป็นเพราะเขาหยุดเองต่างหาก
ฟังดูดีนะ...เป็นคนเริ่มเอง และเป็นคนหยุดเอง
แต่มันทำให้ฉันหมดความนับถือตัวเองไปเยอะเลย
คิดไปแล้ว ฉันก็รู้สึกเหมือนกำลังโดนลองใจอยู่ยังไงไม่รู้สิ
เขาถามฉันว่า ฉันชอบเขาไหม ฉันก็บอกว่าไม่
แต่พอเขาทำกับฉันอย่างนั้น ฉันกลับยอมทุกอย่าง
แค่นี้จะไม่รู้เชียวหรอว่ามันแปลว่าอะไร
แล้วเขาก็ยังโยนฉันไปให้คนอื่นได้
เขาหาว่าที่ฉันเป็นแบบนี้ ดูเหมือนเสียใจกับอะไรบางอย่างอยู่ ก็เพราะผู้ชายอีกคนนึง
เขาคงยังคิดว่าฉันชอบผู้ชายคนนั้นอยู่มั้ง ทั้งๆที่ฉันก็บอกแล้วว่าฉันไม่ได้คิดอะไร ฉันปฏิเสธไปเองด้วยซ้ำ
และทุกอย่างที่ฉันแสดงออกว่าฉันเสียใจน่ะ มันก็คือเรื่องของเขา ไม่ใช่เพราะคนอื่นเลย
สำหรับฉันมันฟังดูโหดร้ายมากๆ ไม่ใช่เพราะแค่เขาคิดอย่างนั้นหรอก
แต่เพราะเขาถามฉันแบบนั้น หลังจากที่เขาถามฉันเองว่า “ฉันชอบเขาใช่ไหม”
ฟังดูเลือดเย็นจังเลย...
เขาจะไม่รู้เชียวหรอ ว่าที่ฉันยอมเขาได้ขนาดนั้นน่ะมันเป็นเพราะอะไร
ทั้งๆที่ฉันคิดว่าเขาเป็นคนที่รู้จักฉันดีที่สุดคนหนึ่ง
เขารู้ว่าฉันคิดยังไง ฉันเป็นคนยังไง ฉันพูดกับเขาปาวๆว่าฉันไม่ใช่ผุ้หญิงอย่างนั้น
แต่ดูตัวฉันสิ กับเขาไม่ว่าจะเป็นอะไรที่ฉันบอกว่าไม่ชอบๆ ฉันกลับยอมทำมัน
ไม่รู้จริงๆหรอ.....
กลายเป็นว่ามองว่าฉันเป็น ผู้หญิงง่ายๆ ไปเลยรึป่าว
เพราะขนาดฉันเอง ยังรู้สึกว่าตัวเองเป็นอย่างนั้นเลย
ทำไม...ตอนนั้นฉันถึงไม่ร้องไห้
ทำไม...ตอนนั้นฉันถึงไม่โวยวาย
ทำไม...ตอนนั้นฉันถึงไม่พูดกับเขาถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในมันจบๆไป
ทำไม...ตอนนั้นฉันถึงทำเฉย และเฉยมากขนาดนั้น
ทำไม...ทำไมฉันถึงยังพูดคุยกับเขาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้
เพราะฉันหรือเปล่าที่ทำเหมือนไม่แคร์
เพราะฉันหรือเปล่าที่ทำเหมือนเป็นเรื่องธรรมดา
เขาถึงยังทำตัวแบบเดิมได้
ในวันนั้น หลังจากนั้น เราก็ยังคุยกัน ถึงมันจะไม่เหมือนเดิมเท่าไหร่นัก
ฉันรู้สึกได้ถึงความสับสนระหว่างเรา
ฉันสับสน เขาก็สับสน
วันนั้นเราเลยแยกจากกันอย่างค้างคาทั้งสองคน
ทำไมนะ วันนั้นเราถึงไม่คุยกันในเรื่องนั้นให้มันจบๆไป
เพราะในวันนี้ โอกาสของฉันสำหรับเรื่องนั้น มันเหมือนจะจบลงไปพร้อมๆกับวันนั้นแล้วล่ะ
ฉันคงจะไม่มีสิทธิ์เรียกร้องอะไรอีกแล้ว
ในเมื่อวันนี้ เหมือนเขาพร้อมแล้วที่จะมีคนอื่น
ทั้งๆที่ฉันยังยืนอยู่ข้างๆเขา พร้อมกับคำว่า “เพื่อน” เหมือนเดิม

ใครคนหนึ่งขอฝากถึงอาจารย์

ใครคนหนึ่งขอฝากถึงอาจารย์

อาจารย์โปรดเกล้า เมตตา
ศิษย์กราบงามสามครา สิบครั้ง
หวังท่านพิจารณา เกรดใหม่
D และ F โปรดยั้ง หยุดยั้งยอมมือ

เราก็ผู้หนึ่งผู้ รักเรียน
อ่านอ่านแทบเอียน โอษฐ์อ้วก
สิบตลบสิฝึกเขียน จนคล่อง
พอสอบดั่งบ้าใบ้ หน้ามืดตามัว

สุดกลัวตอบผิดแล้ว หรือเรา
ข้อสอบยากเกินเดา สุ่มได้
ไม่รู้แต่ท่านเอา ออกสอบ
แสนยากอยากร้องไห้ โหดมากจริงๆ

อิงเกณฑ์อิงกลุ่มก้อน เป็นไร ไป่ฤา
D และ F สิจี้ใจ เจ็บแท้
A B และ C ไป ไหนหมด
สอบเสร็จต้องกลับแก้ สอบซ้ำสุดซวย

ขวยเขินเกินหยุดยั้ง ยืนยง
แปลกแปลกข้อสอบงง เรียบร้อย
ที่อ่านกลับมิตรง ที่ออก
ที่ออกสิลิ้นห้อย ใกล้ฆ่าตัวตาย

ไหว้ล่ะอาจารย์ผู้ ใจดี
ก้มกราบสองอีกที อย่าร้าย
เหอะเหอะอย่าถึงC เลยแม่ นาพ่อ
ท้ายอาจไทร์เทอมท้าย สุดโง่โดนไทร์

ใจจะวายโปรดจ้องเนตร ศิษย์ดู
นึกว่าช่วยลูกงู ตกน้ำ
หากได้(แฮ่ แฮ่)ไก่อู อบอร่อย
มิได้อาจต้องช้ำ ชอกเนื้ออาจารย์สังเวียน

................................................................

ทีนี้อาจารย์ตอกกลับมั่ง

ศิษย์เง่าอย่าเรียกร้อง เมตตา
ถึงกราบงามสามครา แทบเท้า
อย่าหวังเรื่องจะกา เกรดใหม่
D F เป็นของเจ้า อยู่แล้ว นะเออ

เธอหรือคือผู้ชอบ ขาดเรียน
ถึงจะอ่านจนเอียน โอษฐ์อ้า
ร้อยตลบฝึกเขียน ฤาคล่อง
พอสอบย่อมบ้าใบ้ มืดหน้า ตามัว

มีกลัวตอบผิดด้วย หรือเธอ
ข้อสอบหมูนะเออ บอกให้
ตรงตัวอย่างจังเบอร์ เลยพ่อ
เคยอ่านบ้างหรือไม่ บอกไว้ จริงจริง

อิงเกณฑ์กลุ่มไป่สู้ อิงกู
D F ของชอบครู จึ่งให้
A B และ C กู กักเก็บ
สอบเสร็จพึงหวังได้ สอบซ้ำ แน่เลย

เหวยเหวยใยกล่าวอ้าง งุนงง
ข้อสอบครูออกตรง ทุกถ้อย
ไยอ่านมิเจาะจง ที่บอก
เจอเจอะจึ่งลิ้นห้อย แทบม้วย เท่งทึง

ถึงจะประหลกไหว้ ร้อยที
ขอว่าครูปราณี อย่าร้าย
อย่างมากจะให้ C อย่าบ่น
ถึงจะไทร์เทอมท้าย ช่วยได้ ยังไง

เห็นใจจึงจ้องเนตร ศิษย์ดู
เห็นว่าอาจเป็นงู กัดแว้ง
ถึงจะยกไก่อู มาล่อ
ท้ายสุดคงจะแกล้ง เจาะล้อ รถครู...

(ประพันธ์โต้โดย ศ.ดร.มงคล เดชนครินทร์ วศ.๐๖
อาจารย์ภาควิชาไฟฟ้า คณะวิศวกรรมศาสตร์จุฬาฯ)

การดิ้นรนฝ่าฟันอุปสรรค

>หลังจากชายคนหนึ่งพบรังไหมของตัวอ่อนผีเสื้อ
>เขาเฝ้าจับตาความคืบหน้ามาตลอด
>กระทั่งได้เห็นรอยปริขนาดเล็กปรากฏอยู่ที่ผิวภายนอก ชายคนนั้นจึงนั่งลง
>และเฝ้าจับตามองความเคลื่อนไหวของตัวอ่อนผีเสื้ออยู่นานหลายชั่วโมง
>เขาเห็นมันพยายามดิ้นรนจะพ้นจากช่องเล็ก ๆ ของรังไหมให้ได้
>แต่เมื่อไม่สำเร็จ เจ้าตัวน้อยก็หยุดเคลื่อนไหว

>เหมือนจะยอมรับว่าไม่อาจขืนทำอะไรได้มากไปกว่านั้นเมื่อตัดสินใจได้ว่าจะช่วยตัวอ่อนแล้ว...

>ชายคนนั้นจึงหยิบกรรไกรขึ้นมาตัดเปิดช่องรังไหมจนกว้างพอที่ตัวอ่อนจะสามารถออกมาได้อย่างง่ายดาย
>ตัวอ่อนผีเสื้อน้อยจึงออกมาเผชิญโลกทั้งสภาพร่างกายบวมกลม
>ตรงข้ามกับปีกที่มีขนาดเล็กนิดเดียว!
>แต่เขาก็เฝ้าจับตามองตัวอ่อนนั้นต่อไปด้วยความหวังว่า อีกไม่ช้า...
>ปีกของมันจะขยายใหญ่ขึ้นและแข็งแรงพอจะพยุงร่างกายมันได้เมื่อถึงเวลาอันควร
>แต่เมื่อเวลาผ่านไป... กลับไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง!
>ผีเสื้อน้อยต้องเดินและคลานไปมาทั้งชีวิต
>ด้วยสภาพร่างกายบวมกลมและปีกแห้งเล็กที่ไม่เคยมีโอกาสจะบินได้
>ภายใต้การดูแลอย่างอ่อนโยนของชายผู้หวังดี
>สิ่งที่ชายคนนี้ไม่เคยเข้าใจก็คือ ธรรมชาติได้กำหนดมาแล้วว่า
>ตัวอ่อนจะออกไปเผชิญโลกได้ก็ต่อเมื่อ
>ของเหลวในร่างกายลดน้อยลงจนลำตัวมีขนาดสมดุลกับปีกเท่านั้น
>จึงจะสามารถลอดออกจากช่องว่างขนาดเล็กของรังไหมได้สำเร็จ…
>และถ้าตัวอ่อนได้ผ่านการดิ้นรนจนถึงเวลานั้น มันจึงจะเติบโตเป็นผีเสื้อ
>ที่พร้อมโบกบินจากรังได้อย่างอิสระโดยแท้
>การมีชีวิตอยู่โดยไม่ต้องผ่านอุปสรรคใด ๆ เลย
>จึงมีแต่จะทำให้เราพิการและไม่แข็งแรง
>การดิ้นรนฝ่าฟันอุปสรรคต่างหาก ที่เป็นหัวใจสำคัญของการดำเนินชีวิต
>ซึ่งจะช่วยให้เรายืนหยัดอยู่ได้อย่างแข็งแกร่ง เพราะอย่างนั้น…

>ภูมิใจกับการดิ้นรนในวันนี้เถอะ ถ้าคุณหวังจะไปให้ถึงวันดี ๆ
ของชีวิตที่สามารถโบยบินได้อย่างเสรี!

คำคมที่ชื่นชอบ

คำคมที่ชื่นชอบ
ก รุ ณ า ร อ ซั ก ค รู่

10%
█▒▒▒▒▒▒▒▒▒

20%
██▒▒▒▒▒▒▒▒

30%
███▒▒▒▒▒▒▒

40%
████▒▒▒▒▒▒

50%
█████▒▒▒▒▒

60%
██████▒▒▒▒

70%
███████▒▒▒

80%
████████▒▒

90%
█████████▒

100%
██████████

ก า ร โ ห ล ด ค ว า ม คิ ด ถึ ง เ ส ร็ จ แ ล้ ว จ้ า

ก รุ ณ า เ ม้ น ก ลั บ เ พื่ อ ยื น ยั น ว่ า คุ ณ
ไ ด้ รั บ ค ว า ม คิ ด ถึ ง แ ล้ ว
..
.zz.zz..z.z.z.000....!! ~★ ﾞ

_____*เม้น*___*เม้น*____*เม้น*___*เม้น*____
___*เม้น*______*เม้น*_*เม้น*_______*เม้น*__
__*เม้น*__________*เม้น*__________*เม้น*__
__*เม้น*________________________ *เม้น*____
___*เม้น*_________*เม้น*_________*เม้น*______
____*เม้น*____________________*เม้น*______
______*เม้น*________________*เม้น*________
________*เม้น*____________*เม้น*__________
__________*เม้น*________*เม้น*____________
_____*เม้น*___*เม้น*____*เม้น*___*เม้น*____
___*เม้น*______*เม้น*_*เม้น*_______*เม้น*__
__*เม้น*__________*เม้น*___________*เม้น*__
__*เม้น*_________________________ *เม้น*____
__*เม้น*________________________ *เม้น*____
___*เม้น*_________*เม้น*__________*เม้น*______
____*เม้น*______________________*เม้น*______
_____*เม้น*___________________*เม้น*________
_______*เม้น*________________*เม้น*__________
_________*เม้น*_____________*เม้น*__________
__________*เม้น*__________*เม้น*____________
___*เม้น*______*เม้น*____*เม้น*___*เม้น*____
__*เม้น*___________*เม้น*_________*เม้น*____
__*เม้น*________________________*เม้น*____
__*เม้น*________________________*เม้น*____
___*เม้น*_______~^____^~______ *เม้น*_____
____*เม้น*____________________*เม้น*______
______*เม้น*_________________*เม้น*_______
________*เม้น*_____________*เม้น*_________
__________*เม้น*________ *เม้น*___________
_____*เม้น*___*เม้น*____*เม้น*___*เม้น*____
___*เม้น*______*เม้น*_*เม้น*_______*เม้น*__
__*เม้น*__________*เม้น*___________*เม้น*__
__*เม้น*_________________________ *เม้น*____
__*เม้น*_________________________ *เม้น*____
___*เม้น*_________*เม้น*___________*เม้น*______
____*เม้น*______________________*เม้น*______
_____*เม้น*____________________*เม้น*________
______*เม้น*__________________*เม้น*__________
_______*เม้น*_______________*เม้น*__________
_________*เม้น*___________*เม้น*____________
____คิดถึง_____คิดถึง____คิดถึง___คิดถึง____
___คิดถึง__________คิดถึง_________คิดถึง____
___คิดถึง________________________คิดถึง____
___คิดถึง________________________คิดถึง____
____คิดถึง_______~^คิดถึง^~______ คิดถึง_____
_____คิดถึง____________________คิดถึง______
_______คิดถึง_________________คิดถึง_______
________คิดถึง_______________คิดถึง_________
_________คิดถึง____________คิดถึง_________
___________คิดถึง________คิดถึง_________
___*เม้น*______คิดถึง___คิดถึง______*เม้น*__
__*เม้น*___________คิดถึง__________*เม้น*__
__*เม้น*_________________________ *เม้น*____
__*เม้น*________________________ *เม้น*____
___*เม้น*_________*เม้น*__________*เม้น*______
____*เม้น*______________________*เม้น*______
_____*เม้น*___________________*เม้น*________
_______*เม้น*________________*เม้น*__________
_________*เม้น*_____________*เม้น*__________
__________*เม้น*__________*เม้น*____________
____รักนะ____*เม้น*_____*เม้น*___รักนะ____
___รักนะ___________รักนะ_________รักนะ____
___รักนะ________________________รักนะ_____
___รักนะ________________________รักนะ____
____รักนะ_______~^รักนะ^~________รักนะ_____
_____รักนะ_____________________รักนะ______
______รักนะ___________________รักนะ_______
_______รักนะ_________________รักนะ________
_________รักนะ______________รักนะ_________
___________รักนะ_________รักนะ____________
_____________รักนะ_____รักนะ______________
_________________รักนะ __________________


Loading. .
Loading. . .
█ 1% มองหา
████ 10% คิดถึง
████████ 20% คิดถึงอยู่
████████████ 30% หายคิดถึง
████████████████ 40% หวง
█████████████████████ 50% ห่วง
█████████████████████████ 60% คิดถึงทุกวัน
█████████████████████████████ 70% คิดถึงทุกเวลา
█████████████████████████████████ 80 % คิดถึงทุกนาที
█████████████████████████████████████ 100 % คิสถึงตลอดปาย ...^___^...

ข่าวด่วนจากยมบาล

ข่าวด่วนจากยมบาล.....สามีคือเป้าหมาย ผู้ชายคือทางผ่าน คบเด็กคือนิพพานน ขึ้นคานคือตายทั้งเป็น ฉะนั้นหาแฟนซะอิอิ.....

มีสารจากพระราม.....บางสิ่งเราก็ไม่ควรจำ...ถ้ามันทำให้ใจเจ็บ แต่บางสิ่งเราก็ควรจะเก็บ..ถ้ามันเป็นความเจ็บที่น่าจำ!

ข้อความจากนางเมขลา.....ผู้ชายนั้น...รักจริงแต่เอาเล่น ๆ ...
แต่ผู้หญิงรักเล่น ๆ... แต่เอา(เป็นผัว)จริง ๆ

สุดท้านนี้นายอำเภอฝากมาว่า.....ผู้หญิงที่แต่งงานแล้ว ...จะสูญเสียทั้งข้างหน้าและข้างหลัง...
สูญเสียข้างหน้า... คือนางสาว... (เหลือแต่นาง) สูญเสียข้างหลัง ...คือนามสกุล... (รู้นะคิดอะรัยอยู่อิอิ)

เหอๆ

ข่าวด่วนนะค่ะ...อยากชวนเธอไปดูหนังผี แต่กลัวคนดูวิ่งหนี เพราะนึกว่าผีมาโผล่นอกจอ

ตุ๊กี้ฝากมาว่า...มีคนบอกว่าเธอขี้เหร่ ฉันตบปากเขาไปแล้ว โทษฐานพูดความจริง

พี่โดมถามว่า...ชาตินี้มีคนบอกรักเธอหรือยัง ถ้ายัง...สงสัยคงต้องรอชาติหน้า

พี่มาช่าฝากถามว่า..ได้ข่าวว่าวันนี้ปวดท้องเหรอ บอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าไปคุ้ยขยะกิน ทีหลังอย่าทำอีกนะ

นิชคุณฝากมาเตือนว่า...อย่าลืมฉีดฟอร์มาลีนก่อนออกจากบ้านด้วยนะ เดี๋ยวเน่าระหว่างวันขึ้นมาล่ะ...ยุ่งเลย

โอเด็ดชมว่า..ตอนนี้เธอผอมผมสวยหน้าใสน่าจะไปลงปกหนังสือดิฉัน... "ดิฉันไม่ใช่คน"

เหอๆๆ

พี่ม้าบอกว่า...เคล็ดลับหน้าสวยใส คือว้างหน้าด้วยน้ำมะพร้าว ทาแป้งให้ขาว แล้วนอนอมตังค์ (o^o)

มีข่าวจากน้าเน็ก...คุณคือผู้โชคดีสำหรับวันนี้! ที่ได้รับบัตรอาบน้ำฟรีที่ฟาร์มจระเข้สมุทรปราการ

พี่โดม...เมื่อคืนฉันฝันเห็นผี พอตื่นเช้ามานั่งนึกอีกที ที่แท้ฝันถึงเธอ

กาละแมฝากมาว่า...ในปี พ.ศ. 2552 รัฐบาลไทยได้ประกาศว่า ใครที่ยังไม่มีแฟนจะกำหนดให้เป็นวัตถุโบราณ...ระวังด้วย

ประกาศ ตอนนี้ทางตำรวจกำลังตามจับคนหน้าตาน่ารักอยู่ ฉันคิดว่าเธอคงจะปลอดภัยนะ แต่ฉันสิแย่ไม่รู้จะไปซ่อนที่ไหนดี.......

การแอบรักใครโดยที่เค้าไม่รู้

มีผู้ชายคนหนึ่งแอบรักผู้หญิงซึ่งเป็นนักวิ่งฝีเท้าดี
>แล้ววันหนึ่งผู้ชายคนนั้นก็ต้องวิ่งแข่งกับผู่หญิงที่ตัวเองแอบรักอยู่
>พอเริ่มวิ่งผู้หญิงคนนั้นก็ออกวิ่งนำไป โดยไม่สนใจอะไร
>ในขณะที่ผู้ชายก็ไม่ได้เดือดร้อนที่ผู้หญิงคนนั้นวิ่งนำไป
>แต่กลับวิ่งรักษาระยะห่างไปเรื่อยๆ
>ที่จริงผู้ชายเองก็เป็นนักวิ่งที่เก่งเหมือนกันนะ
>และถ้าผู้ชายคนนั้นจะวิ่งขึ้นตีคู่หรือจะวิ่งแซงผู้หญิงก็ทำได้
>แต่ผู้ชายคนนั้นก็ไม่ทำ เมื่อการแข่งขันจบลง ผู้หญิงก็เป็นฝ่ายชนะ
***เหนื่อยจัง ยังงงอยู่ใช่มั้ยล่ะ ยังไม่จบเด๋วเล่าต่อ
--->เพื่อนสนิทของผู้ชายคนนั้นเข้ามาถามทันทีที่จบการแข่งขันว่า
>ทำไมถึงวิ่งตามหลังผู้หญิง
>ผู้ชายคนนั้นเลยบอกว่า "ถ้าวิ่งเข้าไปใกล้อีกฝ่ายเท่าไหร่
>เค้าก็จะยิ่งเพิ่มความเร็ววิ่งห่างออกไปไกล"
---->แล้วเพื่อนคนเดิมก็ถามอีกว่าทำไมถึงไม่แซง> ผู้ชายคนนั้นก็ตอบว่า
>"ถ้าวิ่งแซงไปก็มองไม่เห็นความเป็นไปของผู้หญิงคนนั้น"
--->เพื่อนเลยถามว่า >แล้ววิ่งอยู่ข้างหลังมันดีตรงไหน
>ผู้ชายคนนั้นเลยตอบว่า>"วิ่งอยู่ข้างหลังก็จะได้เห็นเค้าอยู่ในสายตาตลอดเวลา ถ้าเค้าเกิดสะดุดล้มลง ก็จะได้วิ่งเข้าไปช่วยได้"
>~~~มันก็เหมือนกับการแอบรักใครซักคนนั่นแหละ
> "ถ้าเราเฝ้ามองและคอยดูแลเค้าอยู่ห่างๆ โดยที่เค้าไม่รู้ตัว
>มันย่อมดีกว่า การที่เราแอบรักมากเกินไปจนเค้ารู้ตัว
>แล้วเค้าก็จะตีตัวออกห่างไปเลย อย่างน้อยๆ เราก็มีความสุขกับการได้รัก
>แม้ว่าคนที่ถูกรักอยู่เค้าจะไม่รู้
>แม้ว่าคนที่ยืนข้างเค้าในตอนนั้นจะไม่ใช่เราก็ตาม"
>>>นี่ก็เป็นเรื่องราวของการแอบรักใครโดยที่เค้าไม่รู้

ประกาศ รับสมัครพนักงานในตำแหน่ง “คนรู้ใจ” จำนวน 1 อัตรา

ประกาศ รับสมัครพนักงานในตำแหน่ง “คนรู้ใจ” จำนวน 1 อัตรา

*คุณสมบัติ*

1.หน้าตาดี (หากรวยด้วยจะพิจารณาเป็นกรณีพิเศษ)
2.สถานภาพ โสด (จะสดหรือไม่สำคัญ)
3.อายุยังเหมาะที่จะสนใจเรื่องทางโลกอยู่ (และสังขารก็ต้องให้ด้วย)
4.มีถิ่นฐานพำนักอยู่ในประเทศไทย (และต้องไปหาได้ในเวลา 1 ชม.)
5.อุปนิสัย ร่าเริง มีอารมณ์ขัน คุยเก่ง ไม่ขี้งอนและไม่แต่เอาใจ เอาใจใส่ดูแล (เอาเก่ง)

*วิธีการสมัคร
ผู้สนใจสามารถสมัครด้วยตนเอง หรือที่ allyouwants@hotmail.com
ได้ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป (ไม่มีกำหนดปิดรับสมัคร) หรือ ทิ้งเบอร์ไว้ แล้ว ท่านจั้ม จะติดต่อกลับไป
*หลักฐานการสมัคร ไม่จำเป็น พิสูจน์ความจริงใจก็พอแล้ว
ทดลองงานเป็นระยะเวลา 3 เดือน
*สวัสดิการที่พนักงานจะได้รับ
•สามารถเรียกนายจ้างว่าแฟนและสามารถลากตัวไปจดทะเบียนสมรสได้เมื่อมีโอกาส
•สามารถใช้นายจ้าง ทำความสะอาดบ้าน ซักผ้า และการทำอาหาร ได้บางครั้งคราว (แล้วแต่อารมณ์)
•หากพบว่านายจ้างมีพฤติกรรม ไม่น่าไว้วางใจ สามารถตามไปนั่งคุมได้ ทุกที่
•หาก พิสูจน์หรือจับได้ว่านายจ้างมีพฤติกรรมนอกใจ สามารถลงโทษได้ตามความเหมาะสม เช่น ตีก้น หรือดีดหู หรือว่ากล่าวตักเตือน(ห้ามลงโทษนอกเหนือจากนี้อิอิอิอิอิอิ)
.แล้วถ้าหากพบว่าลูกจ้างเกิดนอกจัยนายจ้างจะฆ่าทิ้งทันทีไม่มีข้อยกเว้น
*หมายเหตุ
ทางบริษัท ไม่มีนโยบายในการไล่พนักงานออก แต่หากพนักงานต้องการลาออก ต้องยื่นใบลาออกล่วงหน้าอย่างน้อย 3 เดือน (เพื่อให้นายจ้างหาพนักงานใหม่ได้ทัน อิอิอิอิอิอิอิอิ)

ประกาศรับนักศึกษาใหม่ ปีการศึกษา 2553

ประกาศรับนักศึกษาใหม่ ปีการศึกษา 2553

มหาวิทยาลัย Benmore Universityคณะศิลปะการดื่ม สาขาเบียร์และเหล้า
รับสมัครนักศึกษาใหม่ ลงทะเบียนได้ที่นี่

- คุณสมบัติทีต้องมีในตัวนักศึกษา
1.มีใจรักในการดื่มสุรา
2.มีเวลาอยู่กะเพื่อน
3.คุณต้องวิ่งให้ไว
(หากมีคุณสมบัติครบทุกประการทางมหาวิทยาลัยจะพิจารณาเป็นพิเศษ)

ภาคปกติ จันทร์-พฤหัสฯ ตั้งแต่เวลา 20.00น.-24.00น.
ภาคสมทบพิเศษ ศุกร์-เสาร์ ตั้งแต่เวลา 20.00น.- จนกว่าจะถึงคอหอย

รายวิชาที่เปิดทำการสอน
- การดื่มสุราเบื้องต้น(สำหรับนักศึกษาชั้นปีที่1)
- การเมาดิบและการควบคุมสติหลังจากเมาขั้นรุนแรง (สำหรับนักศึกษาหญิง)
- การดื่มยังไงถึงไม่ให้เรื้อน(วิชาการศึกษาทั่วไป)
- ทักษะการเชื้อเชิญสตรี/บุรุษเข้ามาดื่มในวงเบื้องต้น (วิชาเลือกเสรี)
- การเสนอผลงานหลังจากการเมา(สัมมนา)
* สัมมนา นักศึกษาทุกคนต้องส่ง *
สำหรับวันปฐมนิเทศให้นักศึกษาจับกลุ่มไปกันเอง 3-5 คน(จะแยก/รวมก็ได้)
สถานที่ปฐมนิเทศ-มหาวิทยาลัย แอลกอฮอล์ ลิซึม University
(ไม่สะดวกสามารถให้หอพักเป็นสถานที่ปฐมนิเทศได้ชั่วคราว)

จบหลักสูตรรับฟิล์ม X-RAY ตับ+ปอด เพื่อใช่ในการรักษา พยาบาลต่อไป… ...................

ขอเชิญผู้สนใจ สมัครได้เลยครับ พรุ่งนี้เราจะเปิดคอร์สเป็นวันแรกจร้า